การเปิดเผยในงานศิลปะเป็นการขยายประสบการณ์อย่างรวดเร็ว ว่ากันว่าปรัชญาเริ่มต้นด้วยความอัศจรรย์และจบลงด้วยความเข้าใจ ศิลปะเริ่มต้นจากสิ่งที่ถูกเข้าใจ และจบลงด้วยความอัศจรรย์

การแนะนำแนวคิด “พื้นที่ต่อเนื่องและไหลลื่น” สัมผัสถึงความสัมพันธ์ระหว่างการบูรณาการของแสงและความแตกต่าง ในการเดินขบวนแบบไดนามิกเพื่อสร้างพื้นที่ที่อิสระ ไดนามิก และจินตนาการ เสมือนความมหัศจรรย์ของ “เวทมนตร์อวกาศ” เพื่อนำ บทบาทพื้นฐานของการจัดแสง ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลทางศิลปะที่ยิ่งใหญ่อีกด้วย

ด้วยการไหลของแสงและสีนำเสนอรูปแบบศิลปะที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับภาพยนตร์ ตั้งแต่การเล่าเรื่อง การสร้างสถานการณ์ การถ่ายทอดอารมณ์ มีโครงสร้างแบบละคร ทำให้มีคุณลักษณะทางจิตวิญญาณ ทำให้พื้นที่มีอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ เรื่องราวและความรู้สึกและให้ผู้คนในนั้นได้จินตนาการในการตีความและโต้ตอบกับพื้นที่

แสงไฟที่บันไดสลับไปมาระหว่างการเดินและการมองเห็นขยายออกไปอย่างไม่สิ้นสุดทั้งแสงและแสง ด้านหนึ่งคือศิลปะ อีกด้านคือเทคโนโลยี แสงและสีที่แฝงการเปลี่ยนแปลงของผนัง ฉายบรรยากาศอันกว้างใหญ่ ทำให้เกิดส่วนผสมของสีและแสงที่เร้าใจ โดยเน้นทั้งการลดทอนความเป็นวัตถุของแสงและทำให้เป็นรูปธรรม

การรับรู้ถึงการมีอยู่ของตัวเองอ่อนแอลงด้วยรูปแบบที่ซ่อนอยู่ จึงค่อยๆ เรียงกันเป็นแนวตามรูปทรงเชิงพื้นที่ เว้ากับผนังเพื่อสร้างรูปทรงเรขาคณิตหรือรูปทรงโค้งที่เป็นเอกลักษณ์ ใช้แสงและเงาอย่างเหมาะสมเพื่อสร้างบรรยากาศและเน้นย้ำธีม ภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่มองเห็นและสัมผัสได้ของไดนามิกแห่งอนาคต พื้นผิว ความรู้สึกของความเร็ว โครงสร้างที่เกินจริง แสงและสี ฯลฯ ถือเป็นสุนทรียภาพแบบตะวันออกและการแสดงออกโดยทั่วไปของเชื้อสายทางวัฒนธรรมของภูมิภาค